پرونده موت کورت جساپ چگونه سندی است

📌 پرونده موت کورت جساپ چگونه سندی است؟

یادداشت ذیل ترجمه راهنمای White & Case Jessup درخصوص معرفی متن پرونده مسابقات است.

1)موافقتنامه خاص جساپ (Compromis)

موافقتنامه خاص جساپ (Compromis) که پرونده جساپ نیز نامیده می‌شود، یک پرونده فرضی که شامل موضوعات حقوق بین‌المللی است که توسط انجمن دانشجویان حقوق بین‌الملل (ILSA) در سپتامبر هر سال منتشر می‌شود. این موافقتنامه از مجموعه از حقایق در مورد اختلاف بین دو کشور فرضی که در دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) حضور دارند تشکیل شده‌است. این دو کشور در رابطه با اختلاف خواستار صدور قرار یا رای خاصی از دیوان بین‌المللی دادگستری هستند. حقایق، قرار یا رای مورد درخواست طرفین، حاکی از تعدادی از مسائل حقوقی است که باید در قالب لایحه کتبی و ارائه شفاهی درخواست ‌شود.

هر تیم Jessup باید ابتدا Compromis را تجزیه ‌وتحلیل کند و حقایق ومسائل حقوقی مربوطه را شناسایی کند. این تجزیه و تحلیل پایه و اساس کار شما برای مسابقه را تشکیل می‌دهد. تجزیه و تحلیل موثر، بر انجام سایر وظایف شما ازجمله انجام پژوهش‌های حقوقی، ساخت استدلال حقوقی، نوشتن لایحه و ساخت استدلال شفاهی مقدم است.

2)تهیه پیش‌نویس پرونده جساپ

پرونده جساپ سندی پیچیده است، اما به گونه‌ای تنظیم شده‌است که با توجه به اعتبارواهمیت هر موضوع، مسائل حقوقی بین طرفین دعوا تقسیم می‌شود.

الف. خواسته‌های طرفین

پرونده به طور کلی دارای چهار«خواسته» است که بیانگر چهار موضوع اصلی است. پرونده معمولاً دارای یک موضوع اصلی است که حقایق و مسائل پیرامون آن موضوع ساختار یافته است. موضوع و دامنه کامل مسائل مربوط به هر خواسته تا زمانی که تجزیه و تحلیل دقیق از پرونده و برخی از پژوهش‌های حقوقی انجام دهید، روشن نخواهد بود.

معمولا خواسته طرفین در دوپاراگراف پایانی پرونده گنجانده می‌شود.

ب- تعادل بین طرفین

مسابقه جساپ قرار است مسابقه ای نسبتاً منصفانه بین دو طرف دعوا باشد. قضات جساپ می‌خواهند بر توانایی تیم شما برای تهیه و ارائه استدلال‌های حقوقی خوب تمرکز کنند، نه اینکه تصمیم بگیرند کدام تیم استدلال حقوقی «برنده» را دارد. بنابراین، بیشتر مسائل جساپ با هدف تعادل بین دو طرف نوشته می‌شوند. برای حفظ این تعادل، حقایق خاصی گنجانده شده یا حذف شده‌است، به طوری که مسائل به نفع یک طرف نباشد. اغلب، حقایق طوری پیش‌نویس می‌شوند که درجه‌ای از ابهام وجود داشته باشد: هدف نویسندگان این است که از پاسخ‌های روشن در مورد اینکه کدام طرف حق دارد اجتناب کنند، بنابراین به هر دو طرف اجازه می‌دهند تا از حقایق خاصی به نفع خود برای استدلال در مورد خود استفاده کنند.

هنگامی که تحقیق خود را شروع کردید، اگر که حقایق و قانون قابل اجرا برای یک موضوع خاص به گونه‌ای به نظر می‌رسد که تنها از خواهان یا خوانده حمایت می‌کند، بدانید که جایی را اشتباه رفته‌اید و باید به تحقیق ادامه دهید.

ج) تعادل میان خواسته ها

نویسندگان پرونده جساپ عموماً سعی می‌کنند از مسائلی که در حقوق بین‌الملل به خوبی حل شدهٰ‌است اجتناب کنند (زیرا باعث می شود رقابت کمتر جذاب شود). وقتی نکات حقوقی کاملاً مشخص در پرونده گنجانده شده‌است، نویسندگان معمولاً سعی می‌کنند تعادلی بین خواهان و خوانده ایجاد کنند. به این معنا که اگر اکثر رویه قضایی از موضع خواهان در مورد موضوعی که در خواسته او به آن پرداخته شده‌‌است، حمایت کند، به احتمال زیاد در مورد موضوع دیگری اکثریت رویه قضایی از موضع خوانده که در خواسته او آمده‌است، حمایت خواهد کرد. بنابراین، رقبا باید نسبت به نتایج پژوهش‌هایی که نشان دهد که هر چهار خواسته‌ به نفع  یک طرف  دعوا می‌باشند، محتاط باشند.

د- تفاوت اعتبار بین خواسته‌های دعوا

هنگام مرور خواسته‌ها، باید اولویت بندی کنید و مشخص کنید که کدام موضوعات بیشترین توجه را می‌طلبد. اغلب دو خواسته وجود دارد که شامل مهمترین موضوعاتی است که باید در تحقیق، لایحه کتبی و استدلال شفاهی به آنها پرداخته شود. معمولاً موضوعات فرعی  به عنوان مثال، قابلیت استماع دعوا یا مسئولیت دولت شامل می‌شوند که از موضوعات اصلی ناشی می‌شوند. پس از تجزیه و تحلیل اولیه و پژوهش‌های اولیه، اهمیت کلی هر خواسته معمولاً بسیار واضح تر از زمانی که برای اولین بار پرونده را می‌خوانید، آشکار می‌شود.

تفاوت اعتباری که به مسائل مختلف در خواسته‌ها داده می‌شود به این معنی است که شما باید به دقت در مورد نحوه تنظیم لوایح فکر کنید. شما باید از اختصاص فضای بیش از حد به مسائل جزئی که پیش می‌آید خودداری کنید.

به طور مشابه، تفاوت در اعتبار به این معنی است که شما همچنین باید به دقت در نظر بگیرید که تیم شما چگونه استدلال‌ها را برای ارائه شفاهی تقسیم می‌کند. در حالت ایده‌آل، تیم شما استدلال‌ها را به گونه‌ای تقسیم می‌کند که برای هر یک از طرف‌های منازعه، اولین ارائه دهنده شفاهی (اورالیست) مسئول یک خواسته اصلی و یک خواسته فرعی باشد، و اورالیست دوم هم به همین ترتیب است. این تقسیم استدلال اجازه می‌دهد تا ارائه متعادل‌تری از هر یک از اعضای تیم در طول اظهارات شفاهی ارائه شود.

بیشتر بخوانید(اینجا را کلیک کنید)